Od Luki "Całe to zamieszanie" Cz.2 (Cd. Chętny)

Shiwasu (grudzień) 2015 r.

 Opowiadanie na event

Po wyjściu na korytarz chciałam od razu wziąć się za przygotowania. Usiadłam na jednym z pachnących nowością krzeseł naprzeciwko sekretariatu, założyłam nogę na nogę i sięgnęłam po mój telefon. Po kilku chwilach na ekranie wyświetlił się napis "KAPELA, TEI <3".

Kiedy pomyślałam o Teion zalała mnie fala wspomnień związanych z moimi dawnymi przyjaciółmi. Zostawiłam ich bez słowa wyjaśnienia, a potem wyprowadziłam się do zupełnie innego regionu.

Zaczęłam mieć wątpliwości związane z moim planem. Przecież nikt nie zmusi ich, żeby mi wybaczyli.

Przyłożyłam ucho do słuchawki.

Po kilku sygnałach ktoś odebrał.

- Halo?

Ucieszyłam się słysząc słodki, kobiecy głos.

Z początku zdziwiłam się, bo basistka miała zwyczaj wymawiania imienia rozmówcy zamiast standardowego "cześć", ale potem przypomniałam sobie, że przecież po przeprowadzce zmieniłam numer.

- Jak się ma najlepsza gitara na wschodnim wybrzeżu? - rzuciłam beztrosko, jakbyśmy nie widziały się od wczoraj.

Nie bez powodu chciałam najpierw porozmawiać z Teion. Kiedy nasz zespół się rozpadł, tylko z nią utrzymałam jakikolwiek kontakt. To nie oznaczało co prawda przyjaźni, a raczej krótkie życzenia na Facebooku z różnych okazji.

Wiedziałam, zepsucie naszych relacji było moją winą, ale nigdy nie zrobiłam nic, by je naprawić.

- Moment. - Odezwała się do mnie lekko zaskoczona. - Karu, zaczekaj chwilę. - Powiedziała do dziewczyny, która pewnie teraz jak za dawnych lat rozwaliła się wygodnie na jej łóżku.

Po chwili usłyszałam odgłos zamykanych drzwi.

- Luka? To ty? - wyszeptała. Chyba naprawdę nie spodziewała się, że kiedyś do niej zadzwonię.

- Tak, ja. - Zawołałam wesoło.

- Miło, że zmartwychwstałaś. Już myślałam, że się nie doczekam - mruknęła, a potem zamilkła.

- Mam do Ciebie sprawę. Do Ciebie i do całej paczki.

Mimo, że nie odpowiedziała, wiedziałam, że wysłucha wszystkiego co mam do powiedzenia.

- U mnie w szkole organizują koncert charytatywny na oficjalne otwarcie. Od razu pomyślałam, że moglibyśmy na parę dni ten jeden ostatni raz zjednoczyć się w dawnym składzie. Wiesz, żeby powspominać dawne czasy.

Zaczekałam cierpliwie, aż zastanowi się nad tym, co powiedziałam i odmówi.

- Cała Luka. Nie przeprosi, że olała przyjaciół, a potem będzie chciała, żeby jej pomogli. - oznajmiła z rozbawieniem.

- Oj, no przecież wiesz, że mi przykro! Miałam swoje powody.

- Ta, jasne. Daj sobie spokój z tymi swoimi wyjaśnieniami. - oznajmiła chłodno.

Znowu nastała cisza.

- Mów gdzie i kiedy. - Usłyszałam w jej głosie nutę mówiącą "łaski mi nie robisz". Mimo to wiedziałam, że już miałam Teion w garści.

- Boże, dziękuję! Prześlę ci wszystko, czego możesz potrzebować SMS'em.

- Tylko nie zajmuj się Shonem i Karu. Negocjacje nigdy nie były twoją mocną stroną, a reszta jest na Ciebie bardziej cięta niż ja. Sama z nimi pogadam. - Też zmartwiło ją nastawienie pozostałych. Basistka po prostu nie potrafiła długo się gniewać.

- Matko, dzięki. Ale czekaj... co z Jokyo?

- Jokyo wyjechał. Jak ty. I zmienił numer. Jak ty. I nie ma z nim żadnego kontaktu. Jak z Tobą. A, i całkowicie wypiął się na nas. Jak ty.

- Dobra, dobra. Już czaję. Jo wypadł, a ty jeszcze mi nie wybaczyłaś. - Wybroniłam się, by nie doprowadzić do naszej kłótni.

- Nie. Teraz jestem wściekła na Jo, nie na Ciebie. Zajmę się pozostałą dwójką, a ty ogarniesz kogoś na pianino. - Gładko zmieniła temat i wróciła do beztroskiego tonu.

- Robi się, siostro.

Obok mnie wolnym krokiem przeszedł chłopak, który najwyraźniej przysłuchiwał się naszej rozmowie. Mógł mieć na oko nie więcej niż siedemnaście lat. Odsunęłam od twarzy telefon.

- Hej! - Krzyknęłam za nim dosyć głośno, chociaż był praktycznie obok mnie.

Odwrócił się lekko speszony.

- Umiesz grać na keyboardzie?

- N-nie. - Wydukał przerażony, jakbym co najmniej pogroziła mu nożem.

Machnęłam ręką ze zrezygnowaniem dając mu znać, że może sobie iść.

Wróciłam do Teion.

- Hej, słyszałam to! To, że masz ogarnąć kogoś, nie oznacza, że masz ogarnąć kogokolwiek!

- Dobrze, dobrze. KOGOŚ znajdę.

- Tylko jeśli znajdziesz chłopaka, niech będzie ładny. - Zaśmiała się głośno.

Nagle usłyszałam czyiś przytłumiony głos w tle.

- Karu mnie woła. Muszę lecieć, pa! - Rzuciła szybko, nie dając mi szansy na pożegnanie się.

Schowałam telefon do kieszeni. Oparłam się o ścianę zamykając oczy. Miałam nadzieję, że mój pomysł się uda i nasz zespół da radę wcisnąć między innych wykonawców, żebyśmy mogli mieć swój pożegnalny występ.

Po chwili poszłam do swojego pokoju po kurtkę, by później wyjść na spacer.

<Chętny?>